Sneeuwzang in Teuven

het kraaien van vogels is hoog tegen de heuvelrug opgehouden
geen bodem of boomtakken om het geluid ver te dragen
verse sneeuw zingt van geen parels in de oren

velden aan het berusten in spanning
geluid geboren zonder weerkaatsing
het spoor aangehoord is verdunning

zo aangeland kent stilte geen muur of snelheid
om voorop storm brekend doorheen te stappen

laadt het geweer van de jager zich ploffend in zijn terugslag

op een achtergrond slierten rook
bij het daglicht ingedeeld

klokgelui
dat op zijn traagst de tijd voller treft

watten van sneeuw soms gelicht uit eigen geluid
om als grondtoon stiltes in het dorp te ondergraven

de roep van vreugde om leegte
vastgeklonken onder bedelving
waardeschaal uit witte doek
onder het mikken van de schilder
vlaktemaat voor ontluistering
stemklemmen bij de ontdekking
van een sneeuwhol, in strijd met
het opdraven van verdonkering
hier schaadt niet wie schopt
om ergens aan te ontkomen

als de gevallen vlokken zich aan elkaar kluisteren
raakt de absorptie uitgewerkt, draagt het geluid weer verder
hoort de wandelaar uit de wind zich al op zijn stappen terugkeren