Jenevergedicht

Wie de website van de Hasseltse Jeneverfeesten bezoekt, wordt voortaan verwelkomd met het gedicht Overvloedig van geest.

De tijd van zijn gewricht bevrijd

men zegt van sommige dingen
als ze lang niet meer op het hart drukken
dat ze hun tijd die mooi was hebben gehad

sommige doet men af met woorden
die de geheimen van het ding ontwijken
van sommige hamert men op de echo
eeuwig verwenst als verstekeling
in een ronkende versterker

ter illustratie en omdat ze van hun drager niet weg
zijn te slaan speel ik enkele dingen af
- slapende meisjeshand aan een spinnewiel -
alsof alleen mijn oor onthouden heeft
aan welke weerhaken de herinnering wrikt

zolang men Badfinger
klassieke popgroep
die uit geen voetsporen raakte
opzadelt met een uitgeroeid tijdsbeeld
met hun drie beste songs
en mijn geheugen meegeeft
dat ze dodelijk klinken
voor het somptueuze patroon
van volwassenheid
onderbouw ik deze strofen
naar goud delvend

iemand met explicit songs op zak
treedt een kenmerkende studio binnen
en neemt daar eerst alle stilte op
op het klankspoor van de tamboerijnen
dingen woorden mee, mondverruwend

en akoestiek legt zich maar uit, ondermaats
langs haar heupslag



Dit gedicht is voorbehouden voor de nieuwe bundel.
No matter what van Badfinger is zowat de moeder van alle powerpopsongs.

Pick it for me, James!

In de lente van 1961 had Del Shannon een grote hit met Runaway. Dit monument uit de pophistorie werd gecoverd door o.a. The Small Faces, Bonnie Raitt en door Elvis Presley tijdens zijn optredens in Las Vegas in 1969. Op een registratie van een van die optredens, in het midden van de song, hoor je Elvis aankondigen ‘Play it James!’, waarna een twangy gitaarsolo volgt, een solo die zeer dicht aanleunt bij de melodie van de zang over de akkoorden van het couplet.
Op het tweede solo album ‘Grievous Angel’ (1974) van Gram Parsons staat het nummer Return of the Grievous Angel waarin je Gram Parsons een gitaarsolo hoort aankondigen met de woorden ‘Pick it for me, James!’.
Twee wondermooie rockstemmen en een gitarist die een pluim krijgt om deze stemmen op de rails te houden.
Gitarist van dienst op de twee opnames is James Burton, die in zijn lange muzikale carrière als geen ander aanzien heeft gegeven aan de karakteristieke sound van de Fender Telecaster. Hij speelde mee op opnames van o.a. Ricky Nelson, The Monkees, Emmylou Harris, Johnny Rivers, Elvis Costello, The Everly Brothers.

Buddy Holly en Hank Marvin

De song Heartbeat van Buddy Holly dankt zijn grandiositeit grotendeels aan een eenvoudige gitaarriff van amper 10 aanslagen. De song wordt niet overheerst door deze riff maar is er mooi aan opgehangen, de riff leidt een zanglijn van de strofe telkens in en uit, buigt in zijn vijf laatste aanslagen lichtjes om om het refrein in te leiden en keert dan weer terug. Men zou nog kunnen redetwisten over de structuur van de song: wat geldt als strofe, wat geldt als refrein? Maar er is die gitaarriff: eenvoudig, ogenblikkelijk herkenbaar, uit het hart en klokvast, door elke gitarist meteen op te pakken, tien noten met de juiste lengte op de juiste plaats.

Hank Marvin van The Shadows heeft vele songs van Buddy Holly instrumentaal gecoverd. Zijn versie van Heartbeat verscheen in 1993 op een gelijknamig solo-album. In 1996 verscheen het album Hank plays Holly, met uitsluitend nummers van Buddy Holly.

De gitaarriff van Heartbeat: die zit toch voor eeuwig gebeiteld, denk je, daar valt toch geen speld tussen te krijgen, geen noot van weg te nemen of aan toe te voegen … maar dat is gerekend zonder Hank Marvin. Hij, de man van (bijna) altijd de juiste noot op de juiste plaats, legt in zijn versie op meesterlijke wijze een ander riffje over de basisriff. Dit riffje wordt na ongeveer 1 minuut onopvallend ingeleid met de keyboards en Hank neemt het met de gitaar aan het eind van het nummer nog eens prachtig over.

Twee gitaren en Heartbeat: een met de basisriff van Buddy Holly, een met de riff van Hank Marvin, samen spelen maar ... het hart laten kloppen en een slag doen overslaan.

Dichters des Vaderlands

Met het project Dichters des Vaderlands verzamelde Tine Moniek! poëtisch materiaal waarin een Belgische stad of dorp een belangrijke rol speelt. Als je de vurige stede Luik aanklikt op de Belgische landkaart lees je mijn gedicht Bijna kapot geschreven brief aan Elma van Haren.

Sneeuwzang in Teuven

het kraaien van vogels is hoog tegen de heuvelrug opgehouden
geen bodem of boomtakken om het geluid ver te dragen
verse sneeuw zingt van geen parels in de oren

velden aan het berusten in spanning
geluid geboren zonder weerkaatsing
het spoor aangehoord is verdunning

zo aangeland kent stilte geen muur of snelheid
om voorop storm brekend doorheen te stappen

laadt het geweer van de jager zich ploffend in zijn terugslag

op een achtergrond slierten rook
bij het daglicht ingedeeld

klokgelui
dat op zijn traagst de tijd voller treft

watten van sneeuw soms gelicht uit eigen geluid
om als grondtoon stiltes in het dorp te ondergraven

de roep van vreugde om leegte
vastgeklonken onder bedelving
waardeschaal uit witte doek
onder het mikken van de schilder
vlaktemaat voor ontluistering
stemklemmen bij de ontdekking
van een sneeuwhol, in strijd met
het opdraven van verdonkering
hier schaadt niet wie schopt
om ergens aan te ontkomen

als de gevallen vlokken zich aan elkaar kluisteren
raakt de absorptie uitgewerkt, draagt het geluid weer verder
hoort de wandelaar uit de wind zich al op zijn stappen terugkeren

Perspectief in het reine

zij zit in een leeg bad
en het water dat straks rond haar wast
is de hele tijd een winnende hand
op het stof in de bergen

over de flanken glijdt een oog
dat haar niet eens gevangen houdt
in het dorpje onderaan of bovenop

het beeldverhaal (waar men kan opkomen
dat men kan ontstijgen)
staat of valt met de aansporing
haar op beminnelijke afstand te krijgen

alsof men nog nergens is
van voor af aan kan beginnen

in de dalen
onder elke regietent
zich naderhand te verzoenen
met een naar damp snakkend perspectief
met het decor waarop zij toesnelt
nu al iemand op een voorgrond
voor haar de baden laat vollopen