De tijd van zijn gewricht bevrijd

men zegt van sommige dingen
als ze lang niet meer op het hart drukken
dat ze hun tijd die mooi was hebben gehad

sommige doet men af met woorden
die de geheimen van het ding ontwijken
van sommige hamert men op de echo
eeuwig verwenst als verstekeling
in een ronkende versterker

ter illustratie en omdat ze van hun drager niet weg
zijn te slaan speel ik enkele dingen af
- slapende meisjeshand aan een spinnewiel -
alsof alleen mijn oor onthouden heeft
aan welke weerhaken de herinnering wrikt

zolang men Badfinger
klassieke popgroep
die uit geen voetsporen raakte
opzadelt met een uitgeroeid tijdsbeeld
met hun drie beste songs
en mijn geheugen meegeeft
dat ze dodelijk klinken
voor het somptueuze patroon
van volwassenheid
onderbouw ik deze strofen
naar goud delvend

iemand met explicit songs op zak
treedt een kenmerkende studio binnen
en neemt daar eerst alle stilte op
op het klankspoor van de tamboerijnen
dingen woorden mee, mondverruwend

en akoestiek legt zich maar uit, ondermaats
langs haar heupslag



Dit gedicht is voorbehouden voor de nieuwe bundel.
No matter what van Badfinger is zowat de moeder van alle powerpopsongs.