Ontmaagdend spook

ben je in of uit levensstijl
naast bevende beelden gevangen
om geen tijd vertikkend voort te schrijven

aan het politieke gedicht
aan wat de duivinnen schichtig
voor kruit tot uitvliegen ompraat

almaar losgewerkte goederen
om vervuld van voort te bestaan:
raak je daar onderuit bij de verzuchting
dat ze ongelijkmatig verdeeld kunnen worden

zit je achter macht gedoemd
tot ontplooiing: de uitgedeelde lakens
worden dun en wie het hoofd daarin wegsteekt
zal zich oprichten als een zwart ontmaagdend spook

uitgestorven noden
om van geluk te spreken:
neem een leven, het veelzijdig
tegen dood opgezette, dat je aanvult

onthef navolgenswaardig de poort
tot rijkdom van haar terugslag in het slot

veronderstel bij de werkverschuiving
maar dat het je ontgaat wat een bestuurder
tussen zijn boeken voor de schoonmaaksters openlaat

zet achteraf alle woorden
onbruikbaar voor het gedicht
terug in hun sfeer, los de vraag of
ze daar solitair nog wat kunnen opdoen


Dit nieuwe gedicht zal allicht een plaatsje krijgen in mijn derde bundel.